Rotterdam

De Quarantaine-inrichting aan de Quarantaineweg op Heijplaat. Op de voorgrond het schip de Nieuwe Waterweg van de Rijkshavendienst op de Nieuwe Maas. De foto is gemaakt in 1973. In 1934 werd op een geïsoleerde plek in de Rotterdamse haven de Quarantaine inrichting geopend. Het complex was bedoeld voor het in afzondering huisvesten van mensen met een besmettelijke ziekte als tyfus, cholera of pokken. Sinds begin 1980 is het complex in gebruik als atelierruimte voor kunstenaars, die ijveren voor de monument-status van de unieke gebouwen. Een quarantaine-inrichting was verplicht voor havensteden, waar schepelingen en landverhuizers met besmettelijke ziekten arriveerden. In 1914 had de gemeente besloten hiervoor een terrein aan de Beneden Heijplaat beschikbaar te stellen.In 1927 werd het complex door Gemeentewerken ontworpen. Aanvankelijk werd gedacht dat de pas benoemde stadsarchitect Van der Steur het complex had ontworpen, maar volgens de eigen geschiedschrijving van de dienst van gemeentewerken, 'Mensen maken een stad', zou het ontwerp van J.G. Snuif zijn. Het complex bestaat uit een reinigingsgebouw, een keukengebouw, een zusterhuis, een lijkenhuis, een beambtenbarak, een isoleerbarak, een kapiteinsbarak, een contactenbarak en een portiersloge. Er is veel aandacht voor gescheiden circuits van onreine en gereinigde patiënten. De gebouwen zijn van baksteen en hebben zadeldaken. Het ontsmettingsgebouw heeft een ingewikkelde houten kapconstructie vanwege de grote temperatuur- en vochtverschillen.Het terrein is ingedeeld met grasvelden en ligusterhagen. In 1932-1933 werd er gebouwd en op 16 augustus 1934 werd het complex officieel geopend. Tot 1938 bleef het quarantaineterrein leeg, want het liep niet zo'n vaart met besmettelijke ziektes. Het complex kwam nu in beeld voor andere functies, als een jeugdherberg, vakantiekamp voor bleekneusjes of als dependance van psychiatrisch ziekenhuis Maasoord. Voordat hiermee een proef kon worden genomen arriveerden grote stromen vluchtelingen uit Duitsland. In de oorlog werden er Duitse militairen gehuisvest. Na de bevrijding werden er met tyfus besmette inwoners van Spijkenisse geïsoleerd. Vanaf 1946 kuurden er tuberculose-patiënten. Halsoverkop verhuisde het sanatorium naar Maasoord toen er in 1949 gerepatrieerde militairen uit Nederlands Indië met pokken arriveerden. Tussen 1953 en 1981 was het quarantaineterrein in gebruik voor bejaarde psychiatrische patiënten van Maasoord/Delta. Door de uitbreiding van de Eemhaven was het terrein inmiddels verder geïsoleerd op een schiereiland komen te liggen. Vanaf 1980 wonen en werken hier beeldend kunstenaars, musici en toneelmakers. Op het strandje wordt er pootje gebaad en de aanlegsteiger wordt gebruikt door hengelaars.