Heeswijk

Onze Norbertijnengemeenschap is de langst bestaande kloostergemeenschap van Nederland en kent een bewogen geschiedenis. De abdij werd gesticht in 1134, in het gehuchtje Berne aan de Maas, vlakbij Heusden.In 1579, tijdens de Tachtigjarige Oorlog, werden de abdijgebouwen door de watergeuzen verwoest en zocht de gemeenschap een veilig heenkomen in Den Bosch en in de parochies die al sinds de dertiende eeuw bij de abdij behoorden.Aan het einde van de Tachtigjarige Oorlog werden met de Vrede van Munster, in 1648, uiteindelijk alle abdijgoederen door de staat geconfisqueerd. Beroofd van have en goed vluchtten de Norbertijnen naar de veiligere Zuidelijke Nederlanden en vonden een onderdak in Vilvoorde bij Brussel.Na 150 jaar kwam hieraan een einde door de nasleep van de Franse Revolutie: in 1797 moesten de Norbertijnen ook Vilvoorde verlaten. De gemeenschap kende vanaf dat moment een verborgen bestaan. Er was geen centraal klooster meer: alle Norbertijnen leefden verspreid over de abdijparochies.Pas in 1853, toen in Nederland de bisschoppelijke hiërarchie werd hersteld, werd het voor katholieken weer mogelijk zich te organiseren. Zo kon de Abdij van Berne in 1857 het gemeenschapsleven weer hervatten in één gezamenlijk klooster, en wel in de toenmalige pastorie van Heeswijk, het zogeheten Slotje, het oudste deel van ons huidige abdijcomplex.